Szczery i odważny obraz "drugiej strony" peryferyjnej Ameryki - z jej motelami i tanimi knajpkami, marzeniami i tragediami - jakiego nie było od chwili "Nie czas na łzy". Film Kimberly Peirce i "Monster" elementów wspólnych mają więcej: obydwa zostały wyreżyserowane przez debiutujące kobiety, nakręcone w podobny sposób i z wielkimi, oscarowymi, kreacjami w samym centrum. CZYTAJ WIĘCEJ
Pierwszy blockbuster w tym roku budową przypomina jednego ze swoich bohaterów - monstrum stworzone przez dr Frankensteina. Pozszywany z oklepanych filmowych cytatów, nieprzystających do siebie konwencji i komputerowych koszmar. Tylko duszy tragicznego potwora zabrakło. CZYTAJ WIĘCEJ
Stiller i Wilson rozumieją się bez słów i tworzą udany duet (dobrze znany z poprzednich filmów, środki wyrazu te same), Snoop Dogg paraduje w możliwie kiczowatych strojach z lat siedemdziesiątych (właśnie w okresie disco rozgrywa się akcja filmu) i całym sobą ucieleśnia luz tamtego okresu. Fryzury, stroje, samochody, muzyka - wszystko to wygląda i brzmi świetnie - gdyby to decydowało o klasie filmów, wtedy "Starsky i Hutch" otrzymałby maksymalną ocenę. A tak jest tylko kolejną próbą wskrzeszenia nurtu buddy cop, gdzieś na poziomie "Showtime", w dodatku żerującą na kultowej pozycji. CZYTAJ WIĘCEJ
"Kill Bill vol. 2" zupełnie nie przypomina pierwszej części i dla zagorzałych fanów tejże może być niczym zdradziecki cios mieczem w plecy. Akcja i efektowne pojedynki zostały zastąpione przez statyczne sceny i dialogi, czyli teoretycznie "starego QT". Teoretycznie, gdyż charakterystyczne składowe jego filmów, chociaż zabawne i błyskotliwe jak zawsze, są tylko cieniem jego poprzednich dokonań i przywodzą na myśl raczej średnio udany "Jackie Brown" niż genialny "Pulp Fiction". CZYTAJ WIĘCEJ
Młode małżeństwo trafia na wspaniałą mieszkaniową okazję - dwupiętrowy bliźniak, w samym centrum Nowego Jorku, za niewygórowaną cenę. Oczywiście jest i haczyk, ale pozornie niewielki; górę zajmuje krucha staruszka, pani Connelly, która, nie owijając w bawełnę, ma już raczej "z górki". Po jej śmierci całe mieszkanie przejdzie na własność Alexa i Nancy, więc oferta wydaje się nader korzystna. Wszystko zmienia się po sfinalizowaniu transakcji, sympatyczna babcia przeistacza się w irytujące i całkiem żywotne babsko... CZYTAJ WIĘCEJ
Amerykańska filmografia pełna jest nostalgicznych reżyserskich powrotów do lat młodości. Lata 50-70, pierwsze samochody, dziewczyny, krok w dorosłość - to wdzięczny temat dla filmów i naprawdę wiele dobrego w kinie się przy okazji takich wypraw w przeszłość wydarzyło, wystarczy wspomnieć świetny "Stań przy mnie" Roba Reinera, czy właśnie niepokojące "Przekleństwa niewinności" Sofii Coppoli, jeden z najciekawszych filmów tego typu, sprytnie niedąjący się sklasyfikować. CZYTAJ WIĘCEJ
Zdumiewająca jest konsekwencja Woody'ego Allena, który w formie czy nie, zawsze dostarcza publiczności jeden film rocznie. Niestety, jego ostatnie dokonania nie były najwyższych lotów, nie wszystkie się zwróciły i tym razem Allena czekała przykra niespodzianka - MTV reklamowało "Życie i całą resztę" jako film, w którym występują Jason Biggs i Christina Riccci, dyskretnie pomijając nazwisko reżysera. A szkoda, bo raz, że to jeden z ciekawszych allenowskich filmów ostatnich lat (chociaż bez radykalnych zmian, Woody miejscami powtarza się), dwa, że amatorzy "American Pie" i tak wyjdą z kina po pierwszych kilku minutach, ale takie są prawa marketingu. CZYTAJ WIĘCEJ
"Czekając na Joe" (wciąż dziwi mnie ta zmiana tytułu) jest pozycją obowiązkową dla wszystkich, nie tylko dla miłośników gór - w tej kategorii zresztą film Macdonalda nie ma sobie równych, nawet imaxowy "Everest" nie ma takiej siły oddziaływania. Wspaniały film o sile człowieka, chęci przetrwania i nie tylko - kwintesencja filmu dokumentalnego. CZYTAJ WIĘCEJ
Punktem wyjścia podobnie jak w "Amores perros" jest wypadek samochodowy, który łączy troje bohaterów, ludzi sponiewieranych przez los. Przed seansem najlepiej nie czytać żadnych streszczeń, głównie ze względu na niezwykłą formę filmu - sceny pocięto i przemieszano (bez żadnej wewnętrznej logiki); teraźniejsze przeplatają się z przeszłymi i przyszłymi, co początkowo jest bardzo zajmujące, potem jednak odkrywa główną słabość filmu - Arriadze zwyczajnie zabrakło ciekawych pomysłów. Scenariusz jest naciągany, zachowania bohaterów miejscami nieracjonalne, a film - mimo masy poruszanych problemów - trochę o niczym. W tej sytuacji nawet interpretacja tytułu brzmi jedynie jak ciekawostka zaczerpnięta z jakiegoś magazynu popularnonaukowego, a nie uzasadnienie dwugodzinnej historii. CZYTAJ WIĘCEJ
Zaczyna się niewinnie - striptizerka z nocnego klubu spotyka Marco, który obiecuje jej miłość i wspaniałe życie na południu Francji. Stanu ogólnego szczęścia nie jest w stanie zakłócić nawet tragiczny wypadek Laury, w wyniku którego zostaje oszpecona i traci słuch. Mija sześć lat - Marco i Laura są nadzwyczaj zgodnym małżeństwem, mają syna. Idylla kończy się w momencie, kiedy kobieta przypadkowo odkrywa, że jej wybranek nie jest człowiekiem, za jakiego się podaje. CZYTAJ WIĘCEJ
William Bloom na wieść o umierającym ojcu porzuca obowiązki dziennikarza w jednym z paryskich dzienników i wraca do rodzinnej Alabamy. To dla niego ostatnia szansa, aby dowiedzieć się czegoś więcej o bliskim, którego na dobrą sprawę w ogóle nie zna. Edward Bloom to bowiem niepoprawny mitoman i gawędziarz, w którego - bardzo zajmujących trzeba przyznać - opowieściach nie ma na pierwszy rzut oka cienia prawdy. Nie zamierza też nagle zmieniać swoich przyzwyczajeń... CZYTAJ WIĘCEJ
Ta koprodukcja szwedzko-norweska jest opowieścią o pięknej przyjaźni, przełamywaniu barier i kontaktach międzyludzkich w ogóle (w opozycji do bezdusznej techniki). Miejscami prawdziwie zabawną, ale też refleksyjną i smutną. Do tego bardzo pomysłową, oryginalną i świetnie, choć oszczędnie zagraną. Podobno najtrudniej aktorom wyrazić emocje bez pomocy słów, a tutaj nie ma ich wiele. Zaskakujące, że ze skutej lodem Norwegii wychodzą na świat takie ciepłe filmy jak "Elling", czy teraz "Historie...". CZYTAJ WIĘCEJ
Bob Harris (Murray), aktor po pięćdziesiątce, który najlepsze lata ma już za sobą, przyjeżdża na kilka dni do Tokio, gdzie ma wziąć udział w reklamie whisky Santori i zainkasować okrągłe dwa miliony dolarów. Zagubiony w obcej kulturze, męczony przez bezsenność (zmiana strefy czasowej), spędza dnie i noce w hotelowym barze. Tu poznaje młodą mężatkę, świeżo upieczoną absolwentkę filozofii, Charlotte (Johansson). Pomijając różnicę wieku, łączy ich właściwie wszystko. On przechodzi kryzys wieku średniego, poza telefoniczną wymianą uprzejmości nie ma żonie w zasadzie nic do powiedzenia, ona zastanawia się, co chciałaby robić w życiu i wyraźnie męczy się ze swoim mężem, rozrywkowym fotografem. Spotkanie owocuje piękną przyjaźnią, na którą mają tylko tydzień. CZYTAJ WIĘCEJ
Ten ułożony na kształt "Odysei" film opowiada historię Inmana, rannego żołnierza, który opuszcza szpital wojskowy (okres wojny secesyjnej) i postanawia wrócić do domu, gdzie czeka na niego ukochana Ada (miłość tym ciekawsza, iż zamienili ze sobą raptem parę słów i przelotnych spojrzeń). Tymczasem Ada, przy pomocy zaradnej Ruby, walczy o utrzymanie swojego gospodarstwa, które po śmierci jej ojca popadło w ruinę. Dezercja w tamtych czasach była karana śmiercią, więc droga Inmana nie jest łatwa; jednocześnie ukazuje różnorodne postawy rozdartego społeczeństwa wobec wojny domowej. CZYTAJ WIĘCEJ
"Tajemnica Aleksandry" to jednak jeden z ciekawszych, obok "Lantany", australijskich filmów ostatnich lat i rzecz niewątpliwie godna uwagi. Radzę tylko unikać zwiastuna, który zdradza dużo więcej, niż powinien. CZYTAJ WIĘCEJ